ASHkeNAZIm. Sztuka po Zagładzie czyli postawy artystów wizualnych, w ujęciu pokoleniowym, wobec traumy Szoa

„Najpierw panowało milczenie powojenne, następnie amnezja lat 60. i 70. – wywołana przez przebudzenie się pamięci żydowskiej i przez zmianę pokoleniową – w końcu obsesja na punkcie wspominania, którą – zwrócił uwagę Traverso – obserwujemy dzisiaj. Po długim okresie wyparcia, Szoah w kulturze europejskiej, uwolnionej w końcu od antysemityzmu, który był przez wieki jednym z jej najważniejszych składników, wyszedł wreszcie na światło dzienne”

W SPRAWIE SPRZECZNOŚCI (Sierpień 1937 roku)

Teraz możemy dokonać krótkiego uogólnienia. Prawo sprzeczności właściwe rzeczom, zjawiskom, czyli prawo jedności przeciwieństw, jest podstawowym prawem przyrody i społeczeństwa, a zatem i podstawowym prawem myślenia. Jest ono wręcz przeciwstawne metafizycznemu poglądowi na świat. Jego odkrycie stanowiło wielką rewolucję w historii poznania. Z punktu widzenia materializmu dialektycznego sprzeczności istnieją we wszystkich procesach zachodzących w obiektywnych zjawiskach i w subiektywnym myśleniu, sprzeczności przenikają wszystkie procesy od początku do końca — na tym polega powszechny i absolutny charakter sprzeczności. Sprzeczne zjawiska i każda ze stron sprzeczności mają swoje cechy szczególne — na tym polega specyficzny i względny charakter sprzeczności.

Templum Aeternitatis – posągi narzędzi myślowych Stanisława Kostki Potockiego

Pamięci Stanisława Kostki Potockiego

W bieżącym roku mija dwusetna rocznica śmierci Stanisława Kostki Potockiego (1755 –1821), polskiego estetyka i logika, reformatora szkolnictwa polskiego. Był fenomenalistą i skrajnym nominalistą, kontynuatorem filozofii analitycznej Étienne’a de Condillaca. Ten zwolennik klasycyzmu, logiki stoickiej, ale też logiki sensu largo, jako sztuki myślenia, pozostawił po sobie liczne pisma z zakresu pragmatycznej funkcji języka, semiotyki logicznej i estetyki. Niniejsze rozważania ofiarowuję pamięci tego wybitnego polskiego myśliciela.

O potrzebie odrzucenia autorytetu

Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej: omówię teoretyczną klasyfikację kryteriów autorytetu. Wykażę też słabość semiotyczną wynikającą z rozrzedzania terminologii. W drugiej: przedstawię problem spustoszenia duchowego oraz intelektualnego.  W trzeciej: przeanalizuję schemat działania autorytetu w stosunku do podległych sobie ludzi.